Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 1 (bez ilustracji).djvu/220

 — dzisiaj: na miłość boską, gdzie — ? —
 — w jadalni przy kredensie, na prawo, blisko tego samowara tulskiego —
 — w jadalni? przy kredensie? — Coś tu matce nie klapowało, ani tam szezlonga, ani kanapy —
 — tak mamo —
 — musisz mi, powtarzam, dziecino, wszystko dokładnie opowiedzieć, matką przecież twoją jestem, tu niema żartów —
 — muszę, ja wiem —
 — więc —
 — on.. jak mamuś wyszła (palce w koronki poszewki jaśka tka i drze je mimowiednie)... chwycił mnie... chwycił mnie... o, tak,... och mamo —
 — mów, mów dalej —
 — chwycił mnie tak — przycisnął i pocałował w usta —
 — i co? — a nie ściskaj mnie tak mocno, bo mnie udusisz —
 — i pocałował w usta —
 — to już wiem — co dalej, pytam — Klementynka wtuliła się w poduszkę i naciągnęła na głowę kołdrę i tam w tym nagłym cieple wyszeptała:
 — i tak mi się, mamusiu, zrobiło... gorąco... i tak jeszcze... że napewno z tego będzie dziecko — —
 Matka zrozumiała i przeraziła się powtórnie, jak gdyby naprawdę to się stało; przeraziła się, choć przecież nie umiała uświadamiać, i nie wypadało; w owej epoce należało to do męża; mąż jest od tego, aby młodą żonę w noc poślubną uświadamiał. — Opanowała się jednak i uspokoiła Klementynę — :