Strona:Z niwy śląskiej.djvu/125

    Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
    Ta strona została uwierzytelniona.
    DO MŁODZIEŻY ŚLĄSKIEJ!

    Na uroczystość Mickiewicza.

    Utwory wieszczów — to są żywe wody,
    Z których, gdy piją, nie giną narody,
    Bo duch narodu, wyszedłszy z omycia
    Świeży i młody — ma potęgę życia.

    Wieczną jest także i wieszcza pamiątka:
    Po całej ziemi, z każdego jej kątka,
    Z pod każdej strzechy powieść się odzywa —
    A młódź wesoła jego pieśni śpiewa.

    Dziś wieszcza pamięć święci Polska cała —
    Po całej Polsce jedna pieśń zabrzmiała:
    Pieśń o Wilii i pieśń Pustelnicy;
    Aże do śląskiej zabrzmiała granicy.

    I młodzież nasza z zadziwieniem słucha
    Pieśni, co dziwnie przemawia do ducha;
    A głos tłumiony dotąd bez oporu,
    Śpiewem ojczystym uderza do wtóru;