Strona:X de Montépin Marta.djvu/206

Mozin jest naszym współzawodnikiem, nie zapominajmy o tem, musimy mieć nad nim przewagę. Panie Grivot, niech pan zajdzie do mego gabinetu, mam z panem do pomówienia.
 Robert Verniere opuścił warsztaty a za nim wyszedł majster.
 Gabinet pryncypała opatrzony był podwójnemi drzwiami, tak, że rozmowy w nim niepodobna było słyszeć na zewnątrz, gdyby nawet kto chciał podsłuchiwać. Nikt też nie mógł wejść, bez uprzedzenia dzwonkiem elektrycznym, a Robert dopiero naciskał sprężynę przy biurku, która drzwi otwierała.
 Skoro się znaleźli sami, Klaudjusz zabrał głos.
 — Pilno mi było zobaczyć się z tobą, rzekł.
 — Czy masz mi powiedzieć coś ważnego?
 — Nie, ale chcę ci wyjawić projekt, jaki mi przyszedł do głowy.
 — Co do naszych wynalazków?
 — Co do naszych interesów.
 — W fabryce?
 — Po za fabryką.
 — Pozwól wprzód ci powiedzieć, żem się widział, z O’Brienem...
 — I cóż? Zgadza się na usunięcie ślepej?
 — Tak. Ale to będzie kosztowało drogo.
 — Nigdy za drogo nie kupuje się spokoju.
 — Obiecałem milion.
 — Milion! zawołał Grivot, czyś ty oszalał?
 — Wszak powiedziałeś przed chwilą, że nigdy za drogo nie kupuje się spokoju.