Ta strona została uwierzytelniona.
116)
XXIII.
Niech mi nie mówią, aby związek duszy z duszą,
Można zerwać. Niegodne miłości imienia
Uczucie, co z wzruszeniem świata się porusza
Z szalonemi się jego odmianami zmienia.
Nie, miłość jest jak owa niebotyczna skała,
Co stoi srogim burzom niezgjęta i mężna
Jestto świécąca biédnéj łódce gwiazda stała;
Wartość jéj znana, chociaż sama niedosiężna
Miłość nie jest grą czasu, choć skarłatne lice
I koralowe usta pod jego są kosą.
Miłości ni godziny, ni dni, nie uniosą;
Czeka aż się wieczności spełnią tajemnice.
Gdy kłamię i me zdanie ma przejść jak mgła z rosą,
Żaden człek się nie kochał; darmo ten rym klecę.
