Strona:Wojciech Kętrzyński - O Mazurach.djvu/11

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Przyjmując i dziś jeszcze ten sam stosunek, będzie w 9ciu powiach mniéj więcej 260,000 Polaków a 140,000 Niemców, lub w 7miu powiatach mniéj więcéj 250,000 Polaków i 70,000 Niemców. Jest to liczba niemała, któraby wpływ nasz polityczny w Prusach znacznie powiększyła, gdyby bracia Mazury z nami się połączyli, z nami razem iść zechcieli.
Postać i charakter ludu mazurskiego są nieomal te same, jak w ogóle ludu polskiego. Mazur jest zwykle wzrostu średniego a ztąd jego nazwisko, bo w litewskim języku „mazuras“ oznacza człowieka niewielkiego wzrostu, człowieka krępego, siadłego, rysy twarzy nie są bez intelligencji, często a szczególnie u kobiét nawet bardzo delikatne i piękne. Usposobienie Mazura jest wesołe — dla tego lubi on towarzystwo a najmiléj mu, gdzie gwarno:

Więc my w drodze czy to w rynkach,
Czy na polu, czy w kościele,
Na dograbkach, na obżynkach,
Wszędzie razem ludu wiele.
Przy zabawie, czy przy pracy,
Wszędzie razem pieśnią, mową,
Wszędzie jedni i jednacy
Czy do pitki, czy do bitki,
Czy do szklanki, czy do tanki i t. d.


A ponieważ Mazur wesoły i towarzyski, gromadę lubi, bywa on gościnny, rad gościom i lubi ugościć, chętnie dla tego téż obcego do swojéj chaty przyjmuje, rad się dowiedzieć od niego, co tam słychać w świecie i wypytywać się o wszelkie gościa swego przygody.