Strona:Wojciech Kętrzyński - O Mazurach.djvu/10

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

gruntach tu nie zbywa, jest jednakowoż wiele okolic, które wszystkie te trzy przymioty w sobie łączą.
Ludność polska i niemiecka, która wyżéj opisaną ziemię zamieszkuje, wynosiła podług urzędowych podań statystycznych dnia 3 grudnia 1867 r. przeszło 400,000[1] mieszkańców. Ilu z téj liczby należy do Niemców, ilu do Polaków, dokładnie nie wiem, ale dowiemy się o tém porównywając daty odnośne z r. 1837[2]:

w pow. węgoborskim licz. wtencz. 8,994 Pol. a 20,834 Niem.
„  „ gołdapskim „  „ 3,333 „  „ 25,516
„  „ janowskim „  „ 29,386 „  „ 3,695
„  „ leckim „  „ 21,207 „  „ 3,086
„  „ łeckim „  „ 27,718 „  „ 3,635
„  „ margrabowskim „  „ 22,074 „  „ 6,266
„  „ sęsborskim „  „ 27,958 „  „ 4,921
„  „ szczytnickim „  r. 1848 42,827 „  „ 5,581

O nidborskim powiecie szczegółowych dat z owych czasów nie mam; ludność jego wynosiła w roku 1867 mieszkańców 50,340, a ponieważ cały jest polski, liczyć można przynajmniéj 45,000 Polaków.
Zmniejszywszy ostatnie dwie liczby stosunkowo będziemy mieli w r. 1837 mniéj więcéj 210,000 Polaków a 77,000 Niemców w 9ciu powiatach.

Odliczywszy zaś powiaty węgoborski i gołdapski, których część małą tylko zamieszkują Polacy, będziemy mieli w 7miu powiatach mniéj więcéj 200,000 Polaków a 32,000 Niemców.

  1. Altpreusische Monatsschrift VI T., zesz. V i VI, str. 546—547.
  2. Toeppen. Gesch. Masurens str. 510 itd.