„Odkąd słońce mi świeci, „Kraj raz trzeci upada,
„I ta ręka raz trzeci „Oszczerbioną broń składa. 28
„Nie dostaliśmy[1] kroku, „Źle też płacą nam obu;
„Dla cię niema obroku, „Dla mnie niema i grobu!“ — 32
I zapłakał na boje, I o lancę tłukł głową;
Chorągiewkę zdarł w dwoje, I łzy otarł połową, 36
I zawiązał garść ziemi; Drugą ranę owinął;
I w świat ruszył z młodszemi, I jak wszyscy gdzieś zginął... 40
Leci liście z drzewa,
Co wyrosło wolne;
Z nad mogiły śpiewa
Jakieś ptaszę polne: 4 Nie było — nie było, Polsko, dobra tobie! Wszystko się prześniło, A twe dzieci w grobie. 8
↑w. 29 nie dostaliśmy = nie dotrzymaliśmy kroku, nie wytrwaliśmy.
↑ŚPIEW Z MOGIŁY, W R: V. — Śpiew ten należał do najczęściej śpiewanych w Polsce między rokiem 1832 a 1863. Jest też dziwnej rzewności melodja do tego wiersza.
