I śpiewaka, co przygody Umiał wydać w pieśni czule. 20
Zawyj wichrze w puste szlaki! Gdzie Oxanna[1] będzie wtóra?
Gdzie pan taki? — gdzie dwór taki? I gdzie śpiewak jak Padura[2]?! 24
Pomknął Hetman wichrem rwącym, Jednej wiosny na Moskali,
Błysnął wkoło pół-miesiącem[3] — „Hej, mołojcy, za mną, daléj! 28
„Nuż do spisy! nuż do noża! „Jako sokół koń poleci;
„A śród nocy nam zaświeci „Ponad Moskwą jasna zorza!“ 32
I zaszumiał huf parowem, Działa grzmiały, krew płynęła,
Szabla szablę w bryzgi cięła, Działa grzmiały pod Daszowem[4]: 36
A sam jeden na uboczy, Opuszczony, czy odcięty,
Złotobrody Hetman toczy Na arabie wpół-zakręty. 40
↑w. 22 Oxanna. Pol ma tu na myśli poemat Wacława Rzewuskiego w dwu pieśniach p. t. Oksana, opisujący walkę Greków o niepodległość. Ob. studjum L. Siemieńskiego o W. Rzewuskim w Portretach literackich (Dzieła L. S. — Warszawa 1881, tom V., str. 324–5).