Strona:Wielki świat Capowic - Koroniarz w Galicyi.djvu/241

myśl o nieskończoności czasu i przestrzeni. Ale rzekł Bóg: „Niech się stanie światłość!“ i nagle, jak błyskawica wśród ciemnej nocy, zajaśniała w głowie N. P. B. K. myśl tak głęboka i trafna, że mimo wszelkiej uniżoności dla N. O. C. C. C. nie wahał się jej wypowiedzieć. Przysunął się tedy do swego szefa, i z miną człowieka, upadającego pod brzemieniem ciężkiej odpowiedzialności, szepnął mu półgłosem:
 — Panie naczelniku! (będąc „w służbie N. P. B. K., nie mówił nigdy „panie hrabio“, ale zawsze „panie naczelniku“). Pan Meliton, to jak wiadomo p. naczelnikowi, opozycyonista, malkontent:... czy nie byłoby bezpieczniej, gdybyśmy taką.... taką (coraz ciszej) ważną figurę między sobą zatrzymali?
 — A to dlaczego? — zapytał hrabia, zdziwiony niezmiernie, bo pierwszy raz zdarzyło mu się z ust N. P. B. K. usłyszeć coś nakształt lekkiej opozycyi.
 — Przepraszam, tysiąc razy przepraszam pana naczelnika dobrodzieja, że śmiem występować tu z mojemi uwagami; wszak światło, które jest jasnością i blaskiem nietylko dla skromnego naszego zakątka, ale dla kraju, i śmiało to powiedzieć mogę, dla całej naszej ojczyzny — a któż Mościdzieju jest tem światłem, jeżeli nie pan naczelnik dobrodziej — więc tedy pan naczelnik dobrodziej jako mój bezpośredni przełożony, pod którego rozkazami mam zaszczyt skromne moje usługi poświęcać sprawie ojczystej.....
 — Do rzeczy, panie Bogdanie, do rzeczy!
 — Otóż jestem. Ja Mościdzieju, panie naczelniku dobrodzieju, powiadam zawsze, że my niczembyśmy nie byli, gdybyśmy nie mieli naszej arystokracyi. Widzimy np. murzynów, tak czarnych, jakoteż brunatnych (egzystencya białych murzynów nie była jeszcze naówczas wiadomą: p. a.). Ci nie mają arystokracyi, i czemże są? Murzynami Mościdzieju, panie naczelniku dobrodzieju, murzynami!
 Pan Bogdan zapalił się był tak mocno przy tej sprawie, iż zmuszony był obetrzeć pot z czoła, podczas której to operacyi przypomniał mu znowu p. naczelnik obwodowy,