Strona:Wacław Sieroszewski - Ocean I.djvu/47

 — Niema go chyba na tym świecie!...
 — A jak niema, to choć niech wiemy, za co cierpimy...
 — Raz-by użyć, pohulać!...
 — A jakże! użyjesz... u Morskiego króla! Będą cię tam zielone wodnice pieścić!...
 — I to prawda: okręt dziurawy, ssie wodę, jak gąbka!...
 — A zamiast go zreparować i co rychlej z tego przeklętego miejsca uchodzić, to znowu kazali wyładowane załadować...
 — Ludzi rozesłali na wszystkie strony!... Czego szukają?...
 — Własnego szukają nieszczęścia, bo ten Ochotyn to im darmo w zęby nie będzie patrzał!...
 — Ochock spalił! Docna obrabował... Co bogactw zabrał!... Nie zliczyć!...
 — Zuch!... Choć się pobawił!... Żadnej dziewce, żadnej babie ludzie jego, powiadają, nie darowali!... Chodzą brzuchate!... Błogosławią chwatów po dziś dzień!...
 — Poczekaj: pobłogosławi zuchów wcześniej czy później kat na czerwonem polu!...
 — Wielka rzecz!... Czy to oni pierwsi i czy ostatni!?
 — Głupstwo zrobiliśmy, żeśmy się pozwolili Beniowskiemu z Bolszej uprowadzić!...
 — Można wrócić!... Niedaleko!...
 — Cicho!... Idzie ten pies Urbański!
 — Twardą ma rękę Beniowski! Niech się