Strona:Wacław Sieroszewski - Na wulkanach Japonji.djvu/25

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

mi, z ustami ładnie wykrojonemi, świeżemi i oczami podłużnemi, dość dużemi i wcale nie skośnemi. Kobiety są jeszcze piękniejsze.
Ten typ piękna japońskiego ma dużą przyszłość i bezwarunkowo dobór naturalny japoński idzie drogą rozpowszechnienia tego typu piękna, który i na tem polu wiąże ich smak ze smakiem i poglądem europejskim. Nigdy takich potwornych rzeczy nie było w Japonji, jak zniekształcanie nóżek dziecięcych, czy wydłużanie uszu. Ale rozpowszechnieniu się doskonalszego typu piękności w całym narodzie, przeszkadzały społeczne przyczyny tj. ustrój do niedawna feudalny, kastowy, utrudniający mięszanie się warstw i swobodny dobór.
Jest jedna rzecz, która ogromnie okrasza fizyczne braki Japończyków. Japończycy, spotykając się z rodakiem albo nawet z cudzoziemcem, który do niedawna był w pojęciu ich człowiekiem przykrym, brutalem, zaborcą i rozbójnikiem, witają go zawsze uśmiechem. Uśmiech jest to wstęp do znajomości. Filozofja japońska mówi, że każdy człowiek w gruncie rzeczy jest dobry, nie trzeba mu więc utrudniać przejawienia swoich lepszych cech przez oziębłe lub chmurne powitanie. Życzliwy uśmiech jest początkiem obowiązkowym każdej rozmowy, której dalszy ciąg dopiero zależy od zachowania się i stosunków między rozmawiającymi. Uśmiech japoński ma dużo przyrodzone-