Strona:Wacław Sieroszewski - Na wulkanach Japonji.djvu/24

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

częściowo wyparli na dalszą północ. Legenda głosi, że jeszcze przed Ainosami na wyspach japońskich mieszkało inne nieznane plemię, które znikło zupełnie. Byli to karzełkowie, „których czterech mogło się ukryć pod liściem bananu“, jak twierdzą Ainosi. Wyborni strzelcy z łuku, używali zatrutych strzał i byli groźnymi przeciwnikami Ainosów. Jakoż w istocie archeologowie japońscy wykryli w okolicach Tokio, w wykopaliskach, bardzo stare ślady ludów nieznanych; sądząc z kości zwierzęcych i ludzkich rozłupanych w pewien sposób a znalezionych w ich śmietnikach kuchennych, byli oni ludożercami. Należy przypuszczać, że przyszli z Polinezji. Rdzeń narodu japońskiego należy do rasy malajskiej. Sami oni twierdzą, że przyszli z Borneo, z Sumatry, Siamu i Birmy, a pewne cechy i obyczaje japońskie bezwarunkowo malajskiego są pochodzenia.
Koreańczycy również odegrali ogromną rolę w fizycznym typie, w obyczajach i kulturze Japończyków. Przynieśli oni do Japonji umiejętność wyrabiania porcelany, obrabiania metali i ideał piękna, który Japończycy uznali za swój. Typy pięknych mężczyzn i kobiet, wskazanych mi jako wzór przez Japończyków, odpowiadają w zupełności pojęciu piękna naszego. Byli to młodzieńcy wysmukli, z owalną twarzą, z nosami prostemi albo orle-