Strona:Wacław Niezabitowski - Ostatni na ziemi.djvu/493

 Wyhowski szarpnął się wtył, lecz równocześnie szalony ból w prawem przedramieniu odebrał mu na chwilę przytomność.
 Jak przez mgłę posłyszał trzask wyłamywanych kości.
 Rewolwer wysunął się z drętwiejących palców.
 Japończyk targnął silnie jego ramieniem. Czerwone koła zamigotały w oczach Wyhowskiego. Party ciężarem ciała napastnika, nawpół omdlały z bólu osunął się na ziemię.
 Talao Matsue rozciągnął się na nim wygodnie, przytrzymując jego ręce.
 Wyhowski z wysiłkiem odwrócił głowę w stronę samolotu.
 Tomari biegł pędem ku „Ptakowi“.
 — Amy! — zakrzyknął Wyhowski.
 Matsue lekkim poruszeniem przekręcił jego wyłamaną rękę.
 — Amy! Strzelaj! — krzyczał dalej Wyhowski, nie bacząc na tortury zadawane mi przez kapitana.
 Ten roześmiał się pogardliwie.
 — Zresztą... krzycz, ile ci się podoba! Jeden mój ruch, a krzyk twój przejdzie wnet w wycie dobijanego wilka! O... widzisz! — szarpnął wyłamaną ręką europejczyka, to-