Strona:Wacław Niezabitowski - Ostatni na ziemi.djvu/430

 Zatracił pamięć kompletnie, jak również, zdaje się, i mowę, gdyż od chwili przybycia na wyspę nie przemówił dotąd ni słowa. Czasami tylko podczas rzadkich zresztą napadów furji wydaje jakieś nieartykułowane dźwięki, w których brzmi nuta obłędnego lęku. Trzymają go w zamknięciu, gdyż kilkakrotnie w atakach furji rzucał się na nich. Kim był i jakie jest jego nazwisko, dowiedziano się z papierów, jakie miał przy sobie w portfelu.
 Wyhowski w ponurem milczeniu słuchał słów opowiadającego. Zdawał sobie dokładnie sprawę, że wiadomość o obłąkaniu Edwarda spadnie, jak grom, na Amy. Nie wiedział, co począć?
 Wreszcie przyszło mu na myśl, że jego widok podziała tak wstrząsająco na obłąkanego, iż, możliwe, wywoła reakcję, doprowadzającą jego umysł do normalnego stanu.
 Podzielił się tą myślą z japończykami, którzy uznali ją za słuszną.
 W ciągu niecałej pół godziny przebyto przestrzeń dzielącą ich od kadłuba statku.
 Kajuta, w której przebywał Devey, znajdowała się na samym dnie okrętu. Był to dawniej skład różnych uszkodzonych szczegółów takelunku, jak starych lin, przeznaczonych do naprawy żagli i temu podobnych rupieci.