Strona:Władysław Stanisław Reymont - Rok 1794 - Ostatni sejm Rzeczypospolitej.djvu/328

 — Ważne materye są wyznaczone, sprawa delegacyi do traktowania z Prusami.
 — Bierz licho króla pruskiego i ciotkę jego, nie marudź waszmość i siadaj. Mości Borowski, każ-no dać jeszcze tego z czarnym krzyżykiem na laku.
 — A nam borgońskiego, jeśliś łaskaw — dorzucił ktoś drugi.
 — Srogi ekspens co najprzedniejszych win — szepnął Klotze do ucha Zarębie.
 — Właśnie, a waść zapewniałeś o skąpstwie ambasadora?
 — Ba — zaczął drwiąco — na sobotę naznaczono w sejmie ratyfikacyę traktatu z Rosyą, więc Sievers już od dzisiaj nie ma serca odmawiać niczego swoim socyuszom! Ale chodźmy, czekają porucznika w pałacowym żardinie.
 — Kasztelan?
 — I ktoś więcej. — Poprowadził bocznymi schodami do ogrodu.
 Po deszczu nie było już ani śladu; wspaniałe, sierpniowe słońce niosło się po błękitach, potrząśniętych tu i owdzie białawemi chmurkami; tylko boguwole zawzięciej gwizdały w gąszczach, żywiej polśniewały liście i rzeźwiejsze powiewy biły światem.
 — Cudnyż to prospectus! — szepnął Zaręba, stając na pałacowym tarasie.
 Jakoż ogród, niegdyś przez Tyzenhauza założony, był nadzwyczaj foremny i w najlepszym smaku: kwadratowy, ujęty przez wysokie pod sznur cięte grabowe szpalery, pełne szmaragdowych nisz, gdzie się bieliły