Strona:Ukraiński ruch kobiecy.pdf/36

 Seniorka działaczek ruskich b. senatorka Ołena Kisielewska (pseudonim literacki Ola Haliczanka) wydaje od lat kilkunastu w Kołomyi, popularne pismo kobiece „Żinocza Dola“ z dodatkiem dla wieśniaczek „Żinocza Wola“ i pisemkiem dla młodzieży „Świt Mołodi“. Pani Kisielewska w swym domu własnym w Kołomyi, Zamkowa 37, oddała 3 pokoje na redakcję i stworzywszy i ugruntowawszy tę placówkę nie zgodziła się na postawioną jej przez Zarząd Główny Sojuzu propozycję przeniesienia tego wydawnictwa do Lwowa.
 Organ spółdzielni „Ukrainśke Narodne Mystectwo“, wychodzący we Lwowie dwutygodnik pt. „Nowa Chata“ stanowi typ magazynu kobiecego, z celem naczelnym przypominania kobietom obowiązku przestrzegania odrębności ruskiej w urządzaniu wnętrz mieszkalnych, z uwzględnieniem ornamentyki ludowej w meblarstwie, ceramice, kilimiarstwie, bieliźniarstwie itd.
 W codziennej prasie ruskiej pojawiają się także „Żinocze storinky“, odpowiednik naszych „Kącików dla kobiet“.
 Wychodzi też we Lwowie, ignorowane przez „Ukrainki“, pismo kobiece pt. „Oczag“ (Ognisko), z subtytułem „Żurnał russkoj żenszczyny“, wydawane przez „Obszczestwo russkych dam“, tj. kobiety moskalofiskiej orientacji. Czasopismo to drukowane jest w języku rosyjskim, o doborze artykułów składających się na jego treść decyduje kolegium redakcyjne, złożone z 4 tutejszych moskalofilek i 2 emigrantek, ale redaktorem jest… mężczyzna, Onyszkiewicz. „Oczag“ ma cele ogólno-kształcące w duchu „russkoj kultury“, nieco też feministyczne, dziś zlekka filosowieckie, przeważają w nim twory kobiece i to głównie emigrantek z Rosji.
 Wychodzące w Pradze czeskiej czasopismo pt. „La femme slave“ redaguje wspomniana już Maria Omelczenko, to też obfite są tam „ucrainica“. Ona też w ruskich kobiecych czaso-