Strona:Tryumf.djvu/136

 — Jeżeli nie jestem taka sama z domu, to w każdym rhazie jestem hhabianka Kańczugowska.
 — Ależ wiem, wiem, Pusiu.
 — Jeżeli nas nie zaphosili wczohaj na obiad i nie zaphoszą na bal, to z pewnością zasługa twego stanowiska!
 — Ależ dobrze, dobrze — —
 — Żebyś nie był zehem, toby cię z pewnością do zamku zawsze phosili. A z tobą i mnie, choć jestem tylko hhabianka —
 — Ależ dobrze, dobrze, Pusiu — —
 — Niemniej jednak, jeżeli nas nie zaphoszą, nasza pozycya będzie tu niemożliwa — —
 — A cóż, zejdziemy do szlachty.
 — To sobie ty schodź, jeżeli ci się podoba, ale nie ja i moje dzieci!
 — A pewnie, pewnie. Każdy wie —
 — Zhobiłeś mezalians?
 — Ależ broń Boże, broń Boże — —
 — Więc co to miało znaczyć?
 — Co co miało znaczyć?
 — Cokolwiekbądź, jeżeli nas do ahryksięcia nie będą phosić, jesteśmy skomphomitowani! Nie pozostanie nam nic innego, tylko Tatahów sprzedać i wynieść się.
 — Hm — — myślisz, że aż tak?...