Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 67.djvu/1

—   1861   —

 — Przez gońca.
 — Czy wyda ją?
 — Jeśli goniec przywiezie ode mnie list uwierzytelniający.
 — Dobrze. Napisze pan taki list.
 — Pod warunkiem, że będę mógł przeczytać list mego brata.
 — Zgoda. Przyniosę przybory do pisania.
 Hilario wyszedł. Oprócz przyborów do pisania, przyniósł także stołek. Rozluźnił Cortejowi pęta u rąk, aby mógł swobodnie pisać. Wkrótce list był gotów. Hilario przeczytał uważnie.
 — Nie budzi podejrzeń — rzekł. — Skoro nadejdzie odpowiedź, dostanie ją pan do przeczytania.
 Rzekłszy to, wyszedł wraz z bratankiem i zamknął za sobą drzwi.
 Wkrótce przyszedł Grandeprise, Hilario rzekł:
 — Sennor Grandeprise, mam dla pana polecenie. Był już pan chyba w Veracruz? Chcę pana poprosić, abyś tam zawiózł list.
 Grandeprise odparł z zakłopotaniem:
 — Sennor, uratował mi pan życie, pragnę tedy wyświadczyć panu tę przysługę, ale chwilowo jestem w służbie sennora Corteja i nie mogę się oddalać.
 — Właśnie jest to list sennora Corteja.
 Grandeprise rzucił nań okiem.
 — Do piorunów, pojmuję! Ten jegomość chce mnie wyforować, aby wywinąć się z przyrzeczenia.