Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 66.djvu/28

—   1860   —

 — Tak; o ile pan mnie nie okłamiesz.
 — Jeśli mi pan jeszcze dwie rzeczy przyrzekniesz, udzielę panu całkowitej odpowiedzi.
 — Powiedz, co?
 — Przede wszystkim, że nie zamordujecie nas, a po drugie, że będziesz leczył moją córkę.
 — Przyrzekam, oczywiście, jeśli odpowiedź pańska będzie zgodna z prawdą. A więc mów!
 — Powiem panu, że pisałem do brata w sprawie tego Landoli. Ja również chciałem wiedzieć gdzie przebywa.
 — I oczekuje pan odpowiedzi?
 — Tak. Powinna była nadejść do mego agenta w Veracruz.
 Dlaczego nie do Meksyku?
 — Zapomina pan, że nie mogę się ukazać w stolicy.
 — Prawda. Któż jest pańskim agentem?
 — Powiem panu dopiero wówczas, kiedy dostaniemy pożywienie i kiedy pan zbada moją córkę.
 — Sennor Cortejo, właściwie nie może mi pan stawiać warunków, ale jestem dziś w dobrym humorze i dlatego przystaję. Manfredo, przynieś wina, chleba i sera; ja tymczasem zbadam sennoritę.
 Manfredo wyszedł.
 — Spełniłem przyrzeczenie — rzekł. — A teraz na was kolej.
 — Moim agentem jest rybak Gonsalvo Vedillo — oświadczył Cortejo.
 — A w jaki sposób można od niego wydostać odpowiedź?