Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 28.djvu/6

—   772   —

 — No, któż to? — zapytała ponownie.
 — Jeden Polak — brzmiała krótka odpowiedź.
 Przyjaciółka popatrzyła na nią badawczo, zaśmiała się i rzekła:
 — Polak! I to wszystko? Więcej nic nie wiesz o nim?
 — Gość angielskiego posła.
 — A, to jakaś ważna figura.
 — Lekarz. Na liście zapaśników jest zapisany jako Carlos Zorski.
 — Ach, co za cudowna postać! A tyś zapomniała jego nazwiska — zaśmiała się przyjaciółka hrabiny ironicznie.
 — Jest za wielki, za potężny — odpowiedziała piękna pani.
 Przyjaciółka znów zaśmiała się:
 — No, to rzecz gustu.
 — Nie sądzę, by jego silna postać odznaczała się zręcznością. A do tego Polak — jakże się może zmierzyć na lasso i sztylet z Meksykańczykiem? Polacy są zbyt łagodni, ale w rusznicy i pałaszu mają pewną biegłość.
 — Ganisz go, to pewny znak, że ci się podoba.
 — Oho! — rzekła dumnie hrabina.
 — A kto ten sennor przy jego boku? — zapytała przyjaciółka.
 — Przyjaciel Polaka, również gość posła. Oficer, nazywa się Alfred de Lautreville.
 — Ty, jak widzę, dobrze znasz tych cudzoziemców.