| 7. Str. 112. w. 14. | Wszak byłeś ochrzczoném dziecięciem. |
Duchy, składające królestwo czarów, zazdrościły najbardziéj ludziom przywilejów przez chrzest nabytych, i przeto chrześcianie dostający się niekiedy pod ich władzę, doznawali od nich szczególniejszych względów. Jeden z podobnych więźniów, w staréj balladzie szkockiéj tak opisuje swój stopień w orszaku wróżek. „Jadę zawsze najpierwszy na koniu białym jak mleko: ustępują mi tego zaszczytu, bom był chrześcijańskim rycerzem.“
| 8. Str. 115. w. 6. | I wszystko tam wkoło lśni zda się wesoło, |
| Lecz blask to jest martwy i zwodny. |
Najgłówniejszą cechą królestwa czarów być miało, że cała jego pięknośé okazałość, polegała na pozorném złudzeniu oka.
| 9. Str. 155. w. 16. | Gdym leżał wpół żywy, Król czarów straszliwy. |
| Porwał mię do krajów zaklętych. |
Poddani królestwa czarów byli to ludzie śmiertelni, porwani gwałtem, lub uwiedzeni przez duchów. Dawne szkockie i duńskie ballady pełne są podobnych powieści. Nikt jednak nie mógł być porwany gwałtem, jeśli się nie dopuścił wprzód jakiego grzechu, dającego nad nim władzę złym duchom.
| 1. Str. 139. w. 14. | Poty Gall, dziedzic niw, łąk i krainy, |
| Iść będzie z mieczem po krwawe daniny. |
Górale szkoccy, z podań znający dobrze historyę, nie mogą zapomnieć, że kiedyś cała Szkocya była dziedzictwem ich celtyckich przodków; i ztąd wszystkie łupieże popełniane
