Strona:Szwedzi w Warszawie.pdf/37

 — Niech się pani Hipolitowa nie boi, nie dowiedzą się.
 To rzekłszy, Kacperek ruszył przodem do izby pana Rafałowicza, a za nim milczący Kazik i Maciuś, stękając i jęcząc swoje:
 — O laboga! laboga!
 Pan Rafałowicz przyjął ich z wesołą twarzą, ale zaraz Kacperka zapytał, wskazując na Kazika i Maćka:
 — Witaj mi, Kacperku! a ich po coś przyprowadził?
 — Przyszli do jegomości po radę i pomoc.
 — Aha! — rzekł na to pan Rafałowicz — siadajcie. A może się czego napijecie, hę?
 — O! jabym się napił! — zawołał dyszkantem Maciuś.
 — Zaraz. Hej! Hipolitowa!
 Klasnął w ręce i niebawem zjawiła się Hipolitowa, stanęła we drzwiach i opryskliwym głosem zapytała:
 — Czego?
 — Niemasz ta czego dać napić się tym młodzieniaszkom?
 — Napić się? a skądże? a przytem takim smykom nie godzi się i nie zdrowo jest pić. Pan Jezus dał wodę na to, by ją pić, a reszta to są...