Strona:Szwedzi w Warszawie.pdf/36

przez myśl przebiegło) czy w nim niema ukrytych jakich pół tuzina Szwedów, zapytała żywo Maćka, który najbliżej niej stał:
 — A to co?
 — Kosz — odrzekł Maciek spokojnie.
 — Jać to wiem, że kosz, ale co w nim jest?
 — Towary.
 — Towary? jakie towary?
 — Matusine.
 I Maciek przeciągnął się, ziewnął i zajęczał:
 — O laboga, laboga! a tom się zmachał!
 — W Imię Ojca i Syna, ki licho... Panie Boże odpuść! — zawołała Hipolitowa, patrząc na Maćka.
 Ale już Kacperek wysunął się naprzód i dowiedziawszy się od Kazika na schodach o wszystkiem, co się stało na rynku, rzekł:
 — Niechno pani Hipolitowa się nie boi. To są towary z kramiku starej Maciejowej, który Szwedy rozbili.
 — Szwedy? o! niecnoty!
 — Niechno nas jejmość wpuści do pana.
 — A idźcie, czeka tam na was. Ale cóż będzie z tym koszem?
 — Ostanie tu.
 — Jakto ostanie? a nuż Szwedy się o tem dowiedzą?