Ta strona została uwierzytelniona.
Pódźmyż prędko z prawym sercem a nie mieszkajmy,
25
Syna tego i z Panienką dziś przywitajmy,
A prośmy ich oto,
Żeby sprośne błoto
Grzechu brzydkiego
30
Przywiedli do gmachu
Nas niebieskiego.
Symfonia czternasta.
Z raju pięknego miasta
Wygnana jest niewiasta
Dla jabłka skuszonego [1],
Przez węża podanego.
5
Już cię tu dobrze znają,
Fora, Adamie, fora
Z tak rozkosznego dwora.
Wędrując Adam z raju,
10
Obejrzał [2] się po chwili,
Alić dalej, niż w mili.
W raju miał dość wszytkiego,
Na ziemi nic własnego,
15
Niestetyż [3] z płaczem wołał.
