Strona:Stefan Grabiński - Salamandra.djvu/128

tnym uśmiechem na moje facecje. — Pamiętajmy o tem, że istota, pod której wpływem pozostawałeś tak długo, jest jednym z duchów elementarnych; monady żywiołów, o ile zapragną ludzkiego trybu życia i ludzkiego kształtu, nie zniechęcają się tak łatwo byle czem i chętnie ponawiają próby powrotu do fizycznego planu.
 — Jastroń przebudził się — powtarzałem z przekorą.
 — Tak, lecz jako człowiek z krwi i kości wciąż musi ulegać prawom snu i spoczynku. A my, niestety, nie możemy czuwać nad nim w owych chwilach.
 — Przypuszczam, że chyba nie ogarnie go tak prędko po raz drugi chęć mordowania kogoś na moście i nie wywoła w następstwie letargu.
 — Ten warunek nie jest już teraz dla Kamy nieodzowny. Mimo wszystko ona ma silniejszy wpływ na niego niż my. Kto przez dwa lata z górą pozostawał z tym człowiekiem w stosunku psychofizycznej symbiozy, temu z natury rzeczy łatwiej niż komu innemu opanować go powtórnie. Obawiam się tego tem bardziej, że nie wiemy, gdzie właściwie teraz Jastroń przebywa.
 — Właściwie cóżby nam przyszło z tego, gdybyśmy wreszcie go odnaleźli? Przecież trudno go więzić przez czas dłuższy.
 — Zapewne, lecz można wpłynąć nań w stosowny sposób, można wejść z nim w pertraktacje. Możnaby n. p. zaproponować mu, by przez pewien czas mieszkał pod naszą opieką, choćby tu u mnie, w tym domu.