Strona:Stefan Gębarski - W pruskich szponach (cz. I).pdf/62

poprawy, którą przez jutro uskutecznię… Na dziś dosyć już naszej podróży po ziemiach wielkopolskich…
 Pan Adam chciał pożegnać swoich słuchaczy, ale ci nie opuszczali miejsc swoich, Jadzia zaś rzekła:
 — Czy mogłabym prosić o głos?…
 — Ależ z przyjemnością… słuchamy! — rzekł pan Adam.
 — W tej chwili przyszła mi na myśl śliczna stara legenda… Widzę, że zebrani chętnieby dalej słuchali i miło im tu, w tej naszej „Altanie Wspomnień“, więc skorzystam z tego i opowiem prawie dosłownie jedno z podań, które lud nad Gopłem zamieszkały w pamięci swej przechowuje. Czy zgoda?
 — Zgoda!
 — Prosimy!
 — Z góry już wdzięczni za tę łaskę jesteśmy! — zawołali kolejno obecni.
 — A więc proszę posłuchać i wybaczyć, jeśli nie dość dobrze opowiadać będę, bo podanie samo należy do bardzo zajmujących. Opowiem je tak, jak je podaje nasz znakomity pisarz wielkopolski—Józef Chociszewski.
 — Słuchamy! słuchamy!
 — A więc proszę… Oto stare podanie.
 „Za bardzo dawnych, dawnych czasów, żył w Kruświcy pod Gopłem, co się to wten-