Przejdź do zawartości

Strona:Stefan Gębarski - W pruskich szponach (cz. I).pdf/57

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

katedra, zbudowana w roku 968 pod wezwaniem Świętego Piotra i Pawła. Naprzeciw katedry wznosi się piękny pałac arcybiskupi. Królowi Przemysławowi zawdzięcza gród ten najświetniejszą chwilę w swojej historyi.
W roku 1240 założył ten monarcha polski na lewym brzegu Warty nową część miasta. Kazimierz Wielki lubił pobyt w Poznaniu i uważając ten gród za drugi w Polsce po Krakowie, potężnym murem, basztami i przekopami miasto obwarował, zamek gruntownie odbudował.
Król Władysław Jagiełło jeszcze więcej lubił Poznań i rozmaitemi dobrodziejstwami go obdarzył.
Andrzej z Bnina, jeden z najznakomitszych biskupów, własnym kosztem wymurował w roku 1440 kościół kollegiacki Panny Maryi, a drugi parafialny. Znakomicie też w tych czasach ożywił się handel i przemysł.
Król Zygmunt Stary i Zygmunt August dobroczyńcami miasta nazwani być mogą. Szkoły, instytucye naukowe, zakłady dobroczynne, nadawały Poznaniowi urok i powagę wielkiego miasta.
Był on wtedy miejscem zjazdów wielu królów, książąt i panów. Tu odbywali oni wa-