Strona:Stefan Żeromski - Wisła.djvu/37

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

sypy, przy wypukłych w groble poprzeczne, wtłoczona w łożysko rok rocznie prostowane i pogłębiane, żywi Wisła posłusznie siedm portów handlowych i płynie równo a cicho.
Między Gniewem i Tczewem jednolita jej masa rozdziela się na trzy ramiona.
Jedno z nich, Nogat, niegdyś samoistna w Żuławach struga, a od szesnastego stulecia pierwszorzędne wielkiej rzeki ramię, — odchodzi w złowrogi cień Malborga i w dalekie, zimne morze.
Dwa inne rzną nawskroś urodzajne namuły, z polskich wydarte i uniesione gleb.
Wisła Śmiała, przedarłszy w połowie dziewiętnastego stulecia podczas wielkiego zatoru wydmy piaszczyste, wlewa