Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/045

Linces z Kastorem oba ku Marsowej sprawie
W pośrodek wystąpili, oszczepy stalone

W ręku kręcąc i złotem puklerze sadzone.

130

Czuby się im na hełmach^[1] jedwabne wstrząsały.
Skoczą do siebie: naprzod szefeliny^[2] miały
Robotę. ugadzając, gdzieby bok otwarty
Od tarcze, ale pierwej pokruszone harty

Były u żelaz w twardych blachach połomione^[3],

135

Nim ktory z nich najmniej miał ciało obrażone.
Wtym pojdą do pałaszow, i nielutościwie
Imą siec na sie. Kastor acz poczyna chciwie.
Wszakże i tam znać było, kto ma sprawiedliwą:

Bo ta sama — myśl czyni w bitwach nielękliwą.

140

To z tej, to z owej strony ręką się wysadza
Linces mu tylko okiem i bronią wygadza^[4],
Upatrując po miejscu fortelu swojego;
Przytnie nań mocno Kastor, i od razu swego

Uklęknie, wtym go Linces przez wszego obłazu^[5]

145

Tnie przez szyszak. dufając dobremu żelazu.
Puścił szyszak, a pałasz przez głowę, przez czoło
Wpadł na poły; zaraz się nędznik zwinie w koło,
Padnie do ziemi, śmierć go czarna obleciała,

I dusza w ocemgnieniu^[6] członkow odbieżała.

150

A Polluks, zapomniawszy i słowa i wiary^[7],
Żalem zguby braterskiej ujęty bez miary.
Porwał się do oszczepa, skoczy do Lincego,
A on, że się nie nadział^[8] nic nieprzyjaznego,

Już pałasz do pochew kładł, jako po wygranej;

155

Lecz więcej się trzeba strzec zguby nienadzianej^[9],
Jako i nieboraka jego tam potkało;
Bo gdy z ziemie chciał dźwignąć Kastorowe ciało,

1. helmach.
2. szefelin — włócznia
3. połomić — połamać
4. wygadzać — godzić, celować
5. obłaz; przez wszego obłazu — wręcz, wprost
6. w ocemgnieniu — natychmiast
7. wiara — wierność przyrzeczeniu
8. Nadzieć się — spodziewać się
9. nienadziany — niespodziany