Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/018

Sielanka wtora.

Wesele.

Thyrsis, Morson, Śpiewakow cztery.

THYRSIS.

Powiedz nam, Morson, wszak to za pochwałę dają,
Kiedy się młodzi ludzie o rzeczach pytają:
Co za pieśni śpiewano, kiedy za Damona
Sąsiadka nasza Phyllis była poślubiona?

Boś ty tam był, a nam się być tam nie zdarzyło,

5

A mam li prawdę zeznać, i żal komuś było.

MORSON.

Dobrze tak na leniwe, a teraz kto inny
Tak grzeczną^[1] dziewkę uniosł do cudzej dziedziny.

THYRSIS.

Tak to bywa, postronni lepsze szczęście mają:

Na cudzym lepsze zboże, dawno powiadają.

10

MORSON.

Barzo też przebieracie; wszak się wam kłaniano,
A ledwie, iż tak rzekę, do ręku nie tkano.

THYRSIS.

Czego Bog nie obiecał, otrzymać nie snadnie,
Często od samej gęby i łyżka odpadnie.

MORSON.

Trudno na Boga składać, Bog do gotowego;

15

Głupi dopiero, kiedy niemasz, chce dobrego.

THYRSIS.

Bog przecię nie opuści, czas wszystko przyniesie:
Nie jedna, powiadają, rozga rośnie w lesie.

1. grzeczny — dorzeczny, nadobny, piękny