Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/29

UDZIAŁ W POWSTANIU STYCZNIOWEM.

 Powstaje naród, aby zrzucić haniebne jarzmo niewoli rosyjskiej i chwyta za broń pod hasłem rewolucji socjalnej. Powstanie styczniowe zaczyna od żądań socjalnych, od dekretu rządu narodowego, nadającego wolność i własność chłopom. Zwycięża w narodzie idea Kościuszkowska, zapomniana podczas powstania listopadowego. To już nietylko kolorowy ułan, to barwna sukmana, pod której znakiem naród idzie w bój ciężki i na krwawy trud. Pod urokiem takich wzniosłych haseł narodowych i socjalnych wstrząsnęła się dusza narodu, jak Polska długa i szeroka. Można było być przeciwnikiem zbrojnego powstania, ale teraz, po fakcie dokonanym, trzeba się było z niem liczyć i dać mu kierunek.
 Tak myślało, co w narodzie najszlachetniejszego. Cóż tedy dziwnego, że w Szamarzewskim, który w gorącej miłości do bliźniego i do narodu rwał się zawsze do czynu, odezwała się moc ducha narodowego i zapaliła jego umysł dla sprawy powstania! Wyrywając się tedy ze zajęć społecznych, które były słabym tylko usiłowań reformacyjnych początkiem, idzie w służbę powstania i rewolucji. Gdy więc w Poznańskiem tworzy się organizacja i powstaje w bratniem uczuciu narodowem ruch, Szamarzewski łączy się z czerwonymi i staje się wkrótce jednym z najgorliwszych i najruchliwszych, jednym z „najczerwieńszych patryjotów“. Wedle późniejszego oskarżenia, działa Szamarzewski wtedy w myśl rozporządzeń Komitetu Działyńskiego. W powiecie średzkim wytknięte były trzy trakty, którymi transportowano broń i ochotników ku granicy Królestwa Polskiego. Nad jednym z owych traktów powierzony był dozór ks. Szamarzewskiemu, jakto wypływa z własnoręcznych notatek Działyńskiego. Korzystając ze swego położenia