Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/24

obracał się w dojrzalszym wieku, już jako mąż i obywatel, w kołach rzemieślników i robotników, zapoznał się z biedą i z własnego doświadczenia wiedział, co ją boli, a co ją cieszyć może. Przedewszystkiem zaś przekonał się, jak zbawienny wpływ wywrzeć może na usposobienie ludu osoba duchowna. Teraz więc, gdy po śmierci żony droga do kapłaństwa stanęła mu znowu otworem, nie znając lęku przed żadnym trudem i przeciwnościami, wraca na ławy szkolne, aby osięgnąć matczyne i swoje własne, dawniejsze ideały. Powraca tedy do gimnazjum św. Marji Magdaleny. Zgłosiwszy się do popisu, mając lat 22 i pół, otrzymuje przy końcu letniego półrocza r. 1854-go, świadectwo dojrzałości i poświęca się stanowi duchownemu.
 Następują teraz spokojniejsze lata nauki w seminarjum duchownem, gdzie Szamarzewski swem serdecznem zawsze i szlachetnem usposobieniem umie zaskarbić sobie miłość kolegów, z których młodsi, jeszcze nad książkami szkólnemi ślęcząc, marzą o tem, aby z wymownych ust Augustyna usłyszeć kazanie w dzień swych przyszłych prymicji.
 Po upływie 5-ciu lat, po tylu przerwach i przeszkodach, w dzień św. Piotra i Pawła, dnia 29-go czerwca 1859-go r. nadchodzi wreszcie uroczysta chwila wyświęcenia, które nastąpiło w Gnieźnie. W Jaktorowie zaś, u ks. Klarowicza odbyły się prymicje, po których młody kapłan ropoczął swe obowiązki duszpasterskie w Środzie jako wikarjusz i mansjonarz.
 Tu, w Środzie, słynnej niegdyś z sejmików wielkopolskich, w sam czas poczynających się wielkich planów i pięknych nadziei narodowych i społecznych, otwiera się przed młodym kapłanem szerokie pole działalności. Tu, przechodząc ostatnie fazy swego rozwoju ideowego, idzie w lud i nietylko głosi wielkie programy gospodarcze i społeczne, ale przykłada pracowitą, niestrudzoną swą rękę do ich urzeczywistnienia.