resa bankowe z kapitałem 40,000 mk., przeto założyciele Banku Związku uchwalili podwyższenie kapitału zakładowego do pół miljona. Jeżeli Bank Związkowy, dotąd tylko prywatny, choć powstały z rąk spółkowców, miał z zasady i rzeczywistości zostać w posiadaniu spółkowem, trzeba było Spółkom przeważnie rozebrać nowy jego kapitał zakładowy. Spółki atoli, acz tęskniły za swoim bankiem, nie okazywały do przedsięwzięcia tego należytej odwagi i stanowczości. Była to rzecz nowa, jako taka niepewna. Spółki nie były przeto z początku pochopne do brania żywszego udziału w nowej subskrypcji, zwłaszca, że wobec rozbudzonej konkurencji opływały w pieniądze tanie i miały się z tego powodu, jak mówiono, „jakby w raju“. Odezwy, które Zarząd banku w sprawie nowej centrali w ciągu r. 1886-go rozesłał po kilka razy, nie odniosły pożądanego skutku. Zdawało się, że będzie trzeba zrezygnować z udziału przeważającego Spółek i bank oprzeć na kapitale prywatnym, gdy wtem, przy końcu roku 1887-go, zmieniła się sytuacja. Na Sejmiku roku 1887-go, który odbył się w Gnieźnie dnia 11-go i 12-go października, zapadła uchwała, mocą której Spółki przeznaczyły na zakupno akcji Banku Związku 10 proc. własnego majątku, tj. funduszu rezerwowego i udziałów. Skutek uchwały gnieźnieńskiej był niebywały. Spółki nietylko, że poszły za głosem Sejmiku, ale rozebrały z kapitału zakładowego nawet nieco więcej, aniżeli domagała się uchwała sejmikowa. Gdy pozatem kapitał prywatny dopełnił reszty, Bank Związku w roku 1888-ym z malutkiego banku prywatnego stał się bankiem przeważnie spółkowym o półmiljonowym kapitale zakładowym. Z 61 Spółek, należących do Związku, subskrybowało 55. Z 2500 akcji po 200 mk. przypadło ostatecznie 1518 na Spółki, a 982 na osoby prywatne. 60,72 proc. kapitału zakładowego było w posiadaniu Spółek, reszta, tj. 39,28 proc. w ręku osób pry-
