Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/139

szego raportu i kontaktu między Spółkami a Komitetem, jako Zarządem Związkowym, stanęła z temi najdalej idącemi żądaniami na czele ruchu spółkowego, to równoczesne jej wystąpienie w sprawie centrali spółkowej nabierało tem większego znaczenia i ważności.
 3. Wreszcie wystąpienie Spółki Poznańskiej miało decydujące znaczenie ze względu na to, że delegat Spółki Poznańskiej był równocześnie członkiem Komitetu. Tym sposobem stosunek Spółki Poznańskiej do Komitetu w sprawie centrali spółkowej był należycie wyjaśniony. Większość Komitetu, zwłaszcza prezes Łyskowski, był przeciwny założeniu nowej centrali spółkowej. Delegat Spółki Poznańskiej, zamierzając przeprowadzić w Komitecie myśl nowej centrali, nie mógł jako członek tegoż Komitetu działać ze skutkiem w Komitecie samym bezpośrednio, więc odwołał się, nie jako członek Komitetu, ale jako delegat Spółki Poznańskiej i członek Sejmiku, aby tenże, mocą swego wpływu, spowodował Komitet do zajęcia w sprawie centrali spółkowej jasnego stanowiska. Tym sposobem wystąpienie Spółki Poznańskiej było tem znaczniejsze i w skutkach tem donioślejsze.
 Z tych oto trzech powodów Komitet nie mógł brać lekkiem sercem sprawy nowej centrali, ale musiał, prędzej czy później, oświadczyć się za albo przeciw.
 Pierwszy, który w Komitecie wyciągnął konsekwencję z tego wystąpienia, jednogłośnie przez Sejmik aprobowanego, był Buski, drugi Łyskowski. Gdy jednakże na prośby Sejmiku, względnie Spółki Poznańskiej i Patrona tenże zdecydował się w urzędzie pozostać nadal, wszystkich oczy były teraz zwrócone ku górze komitetowej, zwłaszcza ku jej prezesowi, który w tej sprawie przedewszystkiem miał głos.
 Prezes Łyskowski był przeciwnikiem nowej centrali spółkowej i to przeciwnikiem zasadniczym. Wedle zdania jego „życzenia i marzenia“ Spółek były temi „mrzonka-