Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/121

cza, „że pragnie wziąć emeryturę“ i z biedą przyjmuje urząd, ale stanowczo tylko na rok jeden.
 Rok 1883-ci przynosi w sprawie reformy jak najwięcej niespodzianek. Już nie słychać o ustąpieniu Łyskowskiego, ale owszem wciąż jest mowa o ustąpieniu Szamarzewskiego. Najpierw decyzja co do reformy związkowej ma nastąpić na posiedzeniu Komitetu z d. 9. 3. 1883-go r. Na zebraniu Łyskowski nie jest obecny. W długiej dyskusji, która się wywiązuje po przedstawieniu sprawy przez Patrona, stanęło na tem, „żeby ustanowić kilku rewizorów, którzyby byli do dyspozycji Patrona“. Skutkiem następnego zebrania, któremu przewodniczący Łyskowski, Komitet formułuje swe zdanie nieco odmiennie. Rewizorowie ustanowieni mają pełnić swe funkcje „z ramienia Komitetu i Patrona“. Na tej podstawie miała nastąpić reforma, a odnośny dodatek do Ustaw Związku, któreby się w zasadzie nie zmieniły, stanąć mu na porządku obrad przyszłego Sejmiku. Tenże, po oświaczeniu Patrona, że sprawozdanie roczne będzie ukończone w maju, miał się odbyć w Trzemesznie d. 5-go i 6-go czerwca. Jednak uchwale Komitetu nie stało się zadość — wobec czego uchwala Komitet ponownie, aby Sejmik odbył się d. 25-go i 26-go września. Ale i ten Sejmik nie przychodzi do skutku. Wówczas stanowi Komitet, aby Sejmik odbył się w listopadzie, „chociażby sprawozdanie nie było wygotowane“, ale nawet nie w listopadzie, tylko w grudniu, dnia 4-go i 5-go nastąpiło ostateczne zwołanie Sejmiku, tyle razy zapowiedzianego.
 Powodem tego kunktatorstwa był zwrot Szamarzewskiego nie w zasadzie, ale w kierunku reformy związkowej, którego świadectwem list Patrona z d. 17-go października — list „prawie pełen rozpaczy“, napisany przez Patrona do Komitetu na ręce Łyskowskiego, a przeczytany na posiedzeniu z d. 18-go października. Według treści tego listu stanął Szamarzewski na stanowisku Łys-