Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/114

A zastanawiając się ostatecznie nad „atrybucjami i czynnościami Patrona“ jako nad jego wpływem na „systematyczny rozwój Spółek“ zgodzono się w Komitecie na to, że „wpływ Patrona jest tylko natury informacyjnej i moralnej“…
 Wobec takich zasadniczych nieporozumień spieszy Łyskowski już wcześnie ze swymi pomysłami reformacyjnymi. Nie będąc jednakże skory do reform, występuje dopiero na Sejmiku r. 1876-go ze swymi planami, wprzódy tylko nieznacznie czyniąc próby. Plan swej reformy ułożył Łyskowski, jak zwykle, bardzo zręcznie, łącząc swe pomysły reformacyjne organicznie z innemi, wcale użytecznemi dążnościami. Motywował swe wystąpienie tem, że Patron jest „zbyt przeciążony pracą“. Okazała się przeto potrzeba „podziału pracy“, do której prędzej czy później przyjść musi. Reforma jego w głównym punkcie polegała na tem, żeby w miejscu jednego Patrona postawić trzech Patronów. Oświadczył wprawdzie i tym razem, że „nie chodzi tyle o zmianę Ustaw, ile raczej o rozszerzenie zakresu działania“… W rzeczywistości jednakże miał zasadnicze zmiany na myśli, jak to wypływa ze szczegółów rozpraw odnośnej komisji. Chodziło o to, aby urząd Patrona zwinąć, a władzę jego podzielić między 3 Patronów, zasiadających w Komitecie. Myślą komisji było, „aby wszyscy 3 Patronowie weszli do Komitetu z równym głosem, bez porządkowania (t. j. pod Patrona jednego) i w ten sposób przy zachowaniu jedności związku praca Patronatu pomnożoną została“. Ale chociaż Łyskowski dał do zrozumienia, że potrzebne fundusze na utrzymanie 3 Patronów, od Komitetu uzależnionych, zdobędzie, sprawa reformy związkowej upadła. Kwestja rewizorów, chociaż ważna, nie była wówczaws jeszcze paląca. Spółki rozwijały się pomyślnie, gdy więc nie szło utrzymać jednego Patrona, żyjącego ofiarnością, nie można było zrozumieć, w jaki