Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/99

kiedy schodzili nadół — I zacóż to Króliczy Bobek zdemolował Kingowi mieszkanie?
 — Ja wiem — rzekł Beetle, gdy mijali otwarte drzwi pokoju Kinga — Byłem właśnie w jego gabinecie.
 — Cicho, ty ośle jeden! — syknął Cesarz chiński.
 — Och, on już poszedł na modlitwę! — mówił Beetle, obserwując cień nauczyciela na ścianie — Króliczy Bobek, urżnięty trochę, klął na swą szkapę. King zaczął mu urągać przez okno, a wtedy Króliczy Bobek zdemolował mieszkanie Kingowi.
 — Jakto? — odezwał się Stalky — To niby, twojem zdaniem, King zaczął pierwszy?
 King znajdował się za nimi, a każde dobrze odważone słowo leciało klatką schodową jak strzała.
 — Ja mogę przysiąc tylko na jedno, — ciągnął Beetle — że King klął jak mularz. Poprostu — ohyda! Muszę o tem napisać do ojca.
 — Lepiej powiedz o tem Masonowi — poddał Stalky — On zna naszą drażliwość na tym punkcie. Zaczekajcie chwileczkę, sznurowadło mi się rozwiązało.
 Chłopcy z sąsiedniej pracowni pobiegli naprzód. Nie chcieli się dać wciągnąć w scenę tego rodzaju. Tak więc M’Turkowi przypadło w udziale dojść do ostatecznej konkluzji pod działami przeciwnika.
 — Widzicie! — mówił Irlandczyk, wisząc na poręczy schodów — Zaczyna naprzód z mikrusami.