Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/94

a Króliczy Bobek zrobił pogrom Kingowi. Słyszeliście jak szkło dzwoniło?
 — Jakże, przecie on — on — on — piszczał M’Turk — drżącym palcem wskazując na Beetle’a.
 — Jakże, przecie ja — ja — ja byłem przez cały czas — zawył Beetle — Byłem w jego gabinecie, urągał mi...
 — O, rany boskie! — krzyknął Stalky i zniknął pod wodą:
 — Szkło — szkło, to jeszcze nic. Mandersowi młodszemu rozbił głowę. Na — na — nafta z lampy rozlała się po całym dywanie. Krew na książkach i papierach! Guma! Guma! Guma! Atrament! Atrament! Atrament! O, Boże!
 Stalky, cały czerwony, wyskoczvł z wanny i, trzęsąc Beetlem, starał się doprowadzić go do równowagi; ale jego opowiadanie znowu zbiło ich z nóg.
 — Ja ukryłem się w komórce, jak tylko usłyszałem, że King biegnie na dół. Beetle wpadł na mnie. Drugi klucz jest schowany za tablicą. Niema cienia czegoś takiego, coby świadczyło przeciw nam — rzekł Stalky.
 Przez chwilę śpiewali sobie wzajemnie hymny pochwalne.
 — I w dodatku on sam — sam — sam nas z pracowni wyrzucił! — podkreślił M’Turk — Choćby chciał, nie może nas podejrzewać. Och, Stalky,