Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/306

mu nadokuczał i prefektowi zdawało się, że wreszcie złapał ich na gorącym uczynku.
 — Ki djabli ci do tego? — odpowiedział Stalky z najsłodszym ze swych uśmiechów.
 — Słuchaj-no! Ja nie myślę… nie myślę — jąkał się Tulke — pozwalać na to, aby mi uczniowie Piątej Klasy odpowiadali klątwami!
 — To wynoś się i zwołaj zebranie prefektów! — wtrącił M’Turk, znając słabą stronę Tulke’go.
 Prefekt aż się dławił ze złości.
 — Nie krzyczy się w ten sposób na uczniów Piątej Klasy — mówił Stalky — To bardzo nieprzyzwoicie.
 — No, więc wyduś-że raz z siebie to jajo, ty kwoko! — rzekł spokojnie M’Turk.
 — Ja — ja chcę wiedzieć, co wy robicie poza granicami?
 To mówiąc, wywinął laską w powietrzu.
 — Mój Boże! — odpowiedział Stalky — Dopiero teraz dowiadujemy się, o co idzie. Dlaczegoż nie spytałeś odrazu?
 — A więc, pytam teraz: Co tu robicie?
 — Uwielbiamy cię, Tulke! — odpowiedział Stalky — Myślimy, że jesteś niesłychanie byczy mąż, może nie?
 — Tak jest! Tak jest!
 Z za zakrętu wyjechał powozik pełen młodych panienek. Na jego widok Stalky natychmiast padł