Strona:Rudyard Kipling - Stalky i Sp.djvu/209

 — Mówi, że nie. Ukołyszcie go do snu. Campbell może się przyglądać.
 Do ukołysania chłopca do snu trzeba dwu rękawic bokserskich i trzech chłopców. Operacja ta również nie ma nic wspólnego ze swą nazwą. Kołysano Seftona tak długo, aż mu się oczy zapadły i zaczął charczeć, dysząc ciężko; dostał zawrotu głowy i zrobiło mu się niedobrze.
 — Boże! — zawołał Campbell w swym kącie, blednąc.
 — Na bok z nim! — mówił Stalky — Dajcie tu Campbella. Otóż teraz już zaczyna się znęcanie. Aj, byłbym zapomniał! Słuchaj, Campbell, dlaczego znęcaliście się nad Clewer’em? Wyjmij mu knebel z ust, niech odpowie.
 — Ja — ja nie wiem. Och, puśćcie mnie! Przysięgam, że zawrę z wami pokój. Nie kołyszcie mnie.
 — Beczenie koźlęcia rozbestwia tygrysa. On mówi, że nie wie. Posadź go dobrze, Beetle. Daj mi rękawicę i włóż mu knebel do ust.
 W milczeniu „kołysano“ Campbella sześćdziesiąt cztery razy.
 — Skonam! — szepnął.
 — On mówi, że skona. Usuńcie go. Dalej, Sefton. Och, byłbym zapomniał! Sefton, dlaczego znęcaliście się nad Clewer’em?
 Nie nadająca się do druku odpowiedź bynajmniej nie zmieszała Stalky’ego.