Strona:Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Historyczno-Filozoficznego Akademii Umiejętności - 1887 - Tom 19.djvu/031

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

odprawiać musiał. Wobec tych dowodów zdaje się, że władza sądownicza oprawców nie powinna podlegać żadnéj wątpliwości. Chodzi więc tylko teraz o oznaczenie spraw, które justycyjaryjusz mógł sądzić, tudzież o oznaczenie osób, które jego władzy sądowniczéj podlegały. Co się tyczy pierwszego pytania, o ile ono dotyczy czasu przed zniesieniem oprawców w r. 1386, to na nie odpowiedzi wyczerpującéj wprost dać nie możemy, dopiero z zestawienia przywileju dla arcybiskupstwa Gnieźnieńskiego z źródłami z czasu po r. 1386 możemy jakieś mniéj lub więcéj pewne wyciągnąć wnioski. Władzę sądowniczą oprawców po r. 1388 wyraźnie określa przywiléj piotrkowski stanowiąc że: „iustitiarius nullam habebit facultatem quempiam iudicandi vel sententiandi praeterquam furem cum rebus furtivis notorie deprehensum, vel in foris publice proclamatum et proscriptum, quem, iustitie debitum exequendo, poena capitis plectere valeat”[1]. Z tego okazuje się, że skoro przywilej ten był wydany po zniesieniu urzędu oprawców w r. 1386, przeto słowa jego tak rozumieć należy, że przed r. 1386 posiadali oprawcy władzę sądowniczą obszerniejszą, która jednakowoż przywilejem z r. 1388 ograniczoną została tylko do sądzenia złodziei na gorącym uczynku schwytanych, lub publicznie wywołanych i z pod prawa wyjętych. Wprawdzie możnaby jeszcze tłómaczyć myśl tego postanowienia w ten sposób, że prawodawca nie chciał władzy oprawców ograniczać, lecz tylko władzę, jaką przed r. 1386 posiadali, jasno określić i w ustawie sformułować w tym celu, aby nie dać powodu do nadużyć lub wkroczenia w kompetencyją innych urzędów. Tłómaczeniu jednak takiemu sprzeciwiają się inne wzmianki w źródłach, z których widoczném jest, że przed forum justycyjaryjusza przed r. 1386, oprócz wyrażonych w powyższym przywileju, wiele jeszcze innych spraw należało. Przywilej bowiem dla arcybiskupstwa Gnieźnieńskiego dozwala oprawcy arcybiskupa, którego

  1. Wedle wersyi Bandtkiego Jus Polonicum p. 193 zamiast plectere valeat jest „punire debet” tekst jednak w kodeksie Wielkopolskim jest poprawniejszy.