czasu do czasu czyszczą. Wyciory te, w czasie funkcyonowania kotła, powinny być jak najszczelniéj zamkniętemi, ażeby się przez nie zimne powietrze nie dostawało, a tém samém nie niweczyło cieplika.
Jeżeli chyżość gorącego powietrza i gazów, ma być jednakowa tak w kominie jak i w kanałach ciągowych, to wtedy ich przekroje będą się miały do siebie jak objętości powietrza; a zatém przekroje w blizkości ogniska, w miejscu średniéj temperatury i w najwyższém miejscu komina, będą do siebie jak: 5,4:3,7:2,0 czyli jak 2,7:1,8:1. Zazwyczaj jednak puszcza się powietrze kanałami ogniowymi daleko prędzéj, aniżeli najwęższym przekrojem komina, robi się więc wtedy przekroje ciągów daleko mniejszemi, niż powyższy stosunek wskazuje. W każdym jednak razie, bardzo jest korzystnie dawać średnią wielkość przekroju ciągów ogniowych, równą l¼ części najmniejszego przekroju komina.
Dla utrzymania ciągłego a przytém dobrego palenia, należy koniecznie wprowadzać w ognisko powietrze, a jednocześnie tworzący się dym wyprowadzać na zewnątrz komina. Powstający ztąd ruch, nazywa się pospolicie ciągiem. Ciąg ten czterema sposobami otrzymać można:
1. Za pomocą kominów, któremi gorące dymy uchodzą i otwierają drogę zimnemu powietrzu na dolnym końcu ogniska.
2. Przez wprowadzenie zużytéj pary do dmuchawki kominowéj.
3. Za pomocą miechów i wentylatorów, wprowadzających wiatr do ogniska, a dym wypędzających kominem.
4. Za pomocą Exhaustorów ssających dymy z kominów i dających przez to wolny przystęp zimnemu powietrzu.
