sób bardzo gwałtowny, przez co i parowanie odbywa się także bardzo szybko, ale za to ruszta ulegają tutaj szybszemu zniszczeniu, aniżeli przy kotłach zwyczajnych stałych, gdzie palenie odbywa się wolno i regularnie.
Niezmiernie ważną jest rzeczą, umiarkowanie odległości rusztów od kotła parowego; właściwe jéj zastosowanie wielki wywiera wpływ na skutek palenia.
Inżynier Scholl podaje tę odległość wziętą z doświadczenia, jak następuje: dla dobrego węgla, radzi dawać cali 15 do 16; dla koksu cali 22; dla drzewa cali 18 do 30, a dla torfu cali 20 do 24 miary angielskiéj.
W Bernoullim (wydanie 13, na str. 363), znajdujemy znowu w miarach francuzkich, następujące dane:
| Grubość warstwy paliwa. |
Odległość rusztu od kotła. | |||
| dla | węgla kamiennego: | 0,12 — 0,15m | . . . | 0,25 — 0,40m |
| „ | koksu ..... | 0,15 — 0,20 | . . . | 0,30 — 0,50 |
| „ | drzewa .... | 0,20 — 0,25 | . . . | 0,40 — 0,65 |
Odległość drzwiczek ogniskowych od rusztu, wynosi zwykle 16 do 20 cali; czasem odległość ta bywa mniejsza, ale daje się wtedy drzwiczki dubeltowe w odległości 3 do 4 cali jedne od drugich, lub wypełnia się je cegłą jako złym przewodnikiem ciepła, aby się nie przepalały.
Popielnik, jest to przestrzeń znajdująca się pod rusztem, czworokątnego lub okrągłego przekroju, z otworem na jednéj stronie lub z dwóch stron, do przypływu powietrza. Głębokość jego powinna być taka, aby żużel i gorący popiół, znajdujące się na dnie popielnika, przez promieniowanie cieplika nie rozpalały zbytecznie rusztów, a tém samém nie przyczyniały się do ich zniszczenia.
