które rozkładają żelazo i przez rdzę go niszczą. Niezmiernie oszczędza się materyał opałowy, jeżeli ciepłą wodą alimentujemy kocioł. Ogrzewanie wody ułatwia tworzenie się pary i wpływa na długotrwałość kotła. Do ogrzewania wody, używa się niekiedy pary zużytej, wychodzącej z cylindrów parowych.
Do każdego paleniska przy kotle parowym należą następujące części:
1. Ognisko (Feuerraum, foyer) z rusztem, czyli kratą (Rost, grille), drzwiczkami i popielnikiem.
2. Kanały ogniowe (carneaux), rejestr czyli zasuwa do regulowania ciągu, dymnica i otwory do czyszczenia sadzy.
3. Komin (Schornstein, cheminée).
Ognisko kotła parowego składa się z przestrzeni, w któréj odbywa się palenie materyałów i z takiéj przestrzeni, w któréj gromadzi się popiół i inne niepalne pozostałości, a którą popielnikiem zowiemy. Obiedwie przestrzenie oddzielone są od siebie tak zwanym rusztem, na którym układa się materyał palny.
Ruszt czyli krata składa się z większéj, albo mniejszéj liczby sztab żelaznych lanych albo kutych, ułożonych obok siebie na dwóch belkach, również żelaznych, lanych albo kutych, w ten atoli sposób, iż pomiędzy niemi znajdują się mniéj więcéj wązkie otwory, którymi do ogniska wpływa powietrze, a do popielnika spada popiół i pozostałości, które na ruszcie spalonemi być nie mogły.
