Aby para w cylindrze mogła jednostajnie działać, należy przestrzeń parową w kotle zrobić jak największą. Im większą jest ta przestrzeń w stosunku do objętości cylindra parowego, tém prężenie pary będzie jednostajniejsze, para będzie suchszą, co bardzo ważną jest rzeczą, gdyż mokra para może bardzo łatwo cylinder parowy rozbić. Nie należy zatém zmniejszać przestrzeni parowéj przez niepotrzebne i zbyteczne pompowanie wody do kotła.
Aby powiększyć skutek czyli działanie pary nizkiego ciśnienia, nie wypuszcza się jéj w powietrze przy ujściu z cylindra, jak się zwykło robić przy maszynach wysokiego ciśnienia, lecz wprowadza się ją do tak zwanego zgęszczalnika czyli kondensatora, w którym się przez wtryskiwanie zimnéj wody zagęszcza, a przestrzeń jaką przedtém zajmowała, staje się teraz czczością czyli próżnią (vacuum). Jeżeli więc wypuszczając zużytą parę na zewnątrz, ciśnienie powietrza przedstawia opór na przeciwnéj stronie tłoka działaniu świeżo wpływającéj pary, tak, że ta para działała tylko przewyżką ciśnienia, po nad ciśnienie zewnętrznego powietrza; to przez zastósowanie zgęszczalnika, para działa na tłok zawsze całkowitém swém prężeniem. Zatém przez użycie zgęszczalnika zyskuje się na sile, na parze i na materyale opałowym, prawie jedną atmosferę czyli 15 funtów na cal kwadratowy.
Para jak wiadomo, jest ciałem sprężystém. Wystawmy sobie, że para wpływa do cylindra, dopóki tłok nie przebiegnie ⅓ części jego długości, poczém stawidło (szyber) przecina dalszy
