Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/553

– 507 –

 Rysunek i opisy sporządzić należy w dwóch egzemplarzach, jeden z nich oddaje się właścicielowi do jego legitymacyi, a drugi zachowuje się w aktach policyi.
 Na dole takich budynków, w których się ludzie znajdują, nie można ustawiać kotłów parowych, których powierzchnia ogrzewalna więcéj nad 50 stóp wynosi. W budynkach, w których się ludzie znajdują, mogą być ustawione kotły parowe większe nad 50 stóp powierzchni ogrzewalnéj, jeśli te budynki np. warsztaty, są oddzielnie budowane, posiadają znaczną wysokość i zajmują wielką przestrzeń.
 Kotły parowe znajdujące się w. budynkach, których odległość od sąsiednich budowli, za jakie i mieszkanie właściciela kotła uchodzi, 10-ciu stóp nie przenosi, muszą być oddzielone murem od rzeczonych zabudowań, grubym na 2 stopy, a wyższym przynajmniéj 3 stopy nad najwyższy punkt przestrzeni parowéj kotła.
 Pomiędzy obmurowaniem kotła, czyli kotliną a ścianami budynku, należy przynajmniéj 3 cale światła zostawić, na rozszerzanie się téjże kotliny.
 Kanały ogniowe powinny leżeć przynajmniéj 4 cale niżéj od zwierciadła wody w kotle.
 W kotłach parostatkowych od 4 do 6 stóp szerokich, wysokość zwierciadła wody, powinna się znajdować przynajmniéj 6 cali nad powierzchnią kanałów ciągowych; w kotłach szerokich od 6 do 8 stóp, 8 cali; a w kotłach szerszych nad 8 stóp najmniéj 10 cali.
 Wszelkie przedmioty drzewne i łatwo zapalne winny się znajdować od kominów murowanych i żelaznych, przynajmniéj w odległości 6 cali.
 Średnica komina może być dowolną; wysokość jednak musi być tak umiarkowaną, aby dym i iskry nie niepokoiły sąsiadów.
 Każdy kocioł parowy powinien być opatrzony przynajmniéj dwoma wodoskazami.
 Na każdym kotle powinien się znajdować wentyl zasilający, czyli alimentacyjny.
 Każdy kocioł parowy powinien być opatrzony przynajmniéj dwoma przyrządami zasilającymi, niezależnie względem siebie działającymi. Gdy