przez liczbę stałą 18; bierze się potém lOtą część tego iloczynu, do którego dodaje się liczbę stałą 3, a wypadek będzie grubością szukaną wyrażoną w millimetrach.
gdzie e oznacza grubość blachy, d średnicę kotła, n liczbę atmosfer pary.
Przy budowie kotłów lokomotywowych, można wziąść ⅔ z powyższej wartości.
Wyciąg z rozporządzenia z dnia 31 sierpnia 1861 r. dotyczącego zakładania kotłów parowych.
Potrzebne rysunki i opisy:
I. Kotłów parowych stałych.
1) Plan sytuacyjny miejscowości, dotykającéj kotła parowego ze skalą wyraźną.
2) Plan budowli, na którymby wszystkie miejsca dla kotła, komina i maszyny pokazane były.
3) Rysunek kotła w konturze, z któregoby wielkość powierzchni ogrzewalnéj obliczyć i wysokość stanu wody nad kanałami ogniowymi, widzieć było można.
4) Opis, który obejmować winien: rozmiary kotła, grubość i rodzaj materyału, wymiary wentyli bezpieczeństwa i ich obciążenie, urządzenie ogniska i przyrządu zasilającego kocioł.
Należy daléj w opisie podać dokładnie siłę maszyny parowéj, czy ona jest wysokiego ciśnienia, czy téż maszyną kondensacyjną, jaką ma wykonywać pracę, nie wchodząc w dalszą jéj konstrukcyę.
Plany niwelacyjne potrzebne są tylko w niektórych wypadkach, np. dla pokazania odprowadzenia skondensowanéj wody, wodozbiorów etc.
II. Dla kotłów statkowych i lokomotywowych, potrzebne są tylko ustępy 3 i 4 z pozycyi I.
