_Fig_170.jpg)
śladokręgu na szynę wywołuje tarcie, dla pokonania którego, zużywa się pewna część siły pociągowéj maszyny parowéj. Aby to tarcie o ile można jak najmniejszém uczynić, daje się obwodom kół pewne stożkowate nachylenie, jak to na figurze 170 i na figurze 93 (strona 210), widzieć się daje; gdzie średnica obwodu na 4 cale szerokiego koła, od strony szyny większą jest o 0,4 cala, aniżeli średnica krawędzi zewnętrznéj. Tym sposobem każde koło w skutek siły ciężkości usiłuje zsunąć się z szyny wewnątrz kolei, ale temu zsunięciu opiera się drugie koło, połączone stale z kołem piérwszém za pomocą osi tak, że przynajmniej na linii próstéj, oba śladokręgi oddalone są mniéj więcéj równo od krawędzi szyn, a przez co zmniejsza się tarcie. Jeżeli na linii prostéj jeden z śladokręgów zetknie się przypadkowo z szyną, to w skutek siły ciężkości, natychmiast wraca do pierwotnego swego położenia.
