Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/487

– 441 –

całą szynę robić z materyału jednostajnego, a mianowicie: z mocnego, ciągłego i drobno-ziarnistego żelaza lub stali. Ostatniemi téż czasy, z nie małą korzyścią używają szyn stalowych, szczególniéj na miejscach, w których odbywa się ruch wielki.
 Massa żelaza kutego o przekroju prostokątnym, nazwana pakietem, wkłada się do pieca żarzącego i rozżarza do białości, następnie wykuwa się pod 100-u centnarowym młotem do przybrania pewnéj formy i w takim dopiéro stanie, wkłada się pomiędzy walce opatrzone wielu nacięciami, których kształt coraz więcéj zbliża się do profilu, jaki walcowanéj szynie nadać pragniemy. Pakiet wkłada się naprzód w otwór największy, walce porywają go ze sobą, a ściskając, przedłużają go nieco; w otworze drugim staje się pakiet cokolwiek cieńszym i dłuższym, w trzecim otworze otrzymuje już cokolwiek formy, a w 10-m lub 12-m otworze, szyna doskonałą formę otrzymuje. Nierówne końce i zbyteczna długość obcinają się jeszcze na gorąco, za pomocą pił okrągłych obracających się z wielką prędkością, a na podstawach równych, prostuje się szyny za pomocą drewnianych młotów. Walce poruszane są za pomocą bardzo silnéj maszyny parowéj, o wielkiém kole zamachowém.
 Szyny powinny w całéj swéj długości, przepisany profil posiadać; powinny być zupełnie gładko i czysto wywalcowane, nie powinny mieć żadnéj nierówności, rysów, listkowi t. p. wad. Powinny być na gorąco dobrze wyprostowane, aby na zimno małe skrzywienia łatwo było można poprawić. Końce powinny być obcięte pod kątem prostym, a powierzchnie obcięte, powinny być gładkie; na krawędziach nie powinno być zader, a długość szyny od przepisanéj długości, najwięcéj 0,003 metra, różnić się może. Szyny nie mogą być reparowane, ani na gorąco ani na zimno. Wymiary otworów i odległości ich między sobą, nie powinny w niczém zbaczać od miar przepisanych. Na każdéj w szczególności szynie winny być wywalcowane: rok i nazwisko fabrykanta.