ry do mgły podobne, składają, się z cząstek wodnych ale nie parowych. Gdybyśmy bowiem jakieś naczynie szklanne napełnili parą, to para ta byłaby tak niewidzialną dla naszego oka, jak jest niewidzialném powietrze. Dla tego bardzo słusznie można powiedzieć, że para jestto woda zamieniona w powietrze.
Punkt wrzenia zawisł od czystości wody i od ciśnienia działającego na jéj powierzchnię. Im więcéj woda zawiera w sobie obcych cząstek jak np. ziemnych, solnych, albo téż tłustych substancyj, tém dłuższego potrzeba czasu do jéj zawrzenia. Jak przy zwyczajném ciśnieniu powietrza, wrzenie wody ma miejsce w temperaturze 100 stopni, tak znowu w rozrzedzoném powietrzu, np. na wysokich górach, wieżach i balonach, wrzenie wody w daleko niższéj odbywa się temperaturze, aniżeli na dolinach; a nawet w szklannéj rurce, oswobodzonéj zupełnie z powietrza, zagotuje się woda od samego ciepła ręki, czyli przy 33 stopniach Celsiusza.
Powietrze którém oddychamy, otacza jak wiadomo całą kulę ziemską. Istnienie jego daje się ocenić do okoła ziemi w warstwie na 10 mil grubéj, a ciężarem swoim na każdy punkt powierzchni ziemi wywiera ciśnienie, które zowiemy ciśnieniem powietrza. Ponieważ to powietrze ze wszystkich stron nas otacza, a tém samém znajduje się na każdym punkcie w równowadze, dla tego nie czujemy żadnego ciśnienia. Jeżeli jednak ta równowaga powietrza, przez jakąkolwiek przyczynę zniweczoną zostanie, natenczas ciężkość powietrza dotykalnie czuć się nam daje. Takie naruszenie równowagi powietrza ma miejsce np. przy silném rozgrzaniu się warstw powietrznych, przez co naby-
